De Nieuwe Stem. Jaargang 8

[p. 638]

G.J. Resink
Bader in zee

Hij staat tot aan zijn heupen in de golven,
maar half een mens en half een stronk koraal,
waar zich het weekdier in de schelpenschaal
der schaam door zeewier en de drift laat kolven.

Komt dan het schuim de tors nog overplenzen,
dan wordt hij iets als uit een oud verhaal,
voorgoed ontkomen aan de verre mensen
behalve aan mij, die in een vreemde taal
van hem getuig - maar in hem ademhaal.

[p. 639]

Bosbranden

De bergen roken van de wilde vuren,
waarmee alom het bos wordt weggebrand
en ik lig aan een bosrand uit te turen
en voel mij al van buiten aangerand.

Maar ook het oerwoud ìn mij moet verduren
dat zich een teed're maar verwaten hand
daaraan vergrijpen komt in alle kuren

van angst en luiheid uit een lager land.

Neen, moet ik toch eens worden uitgebrand,
geef goden dan dat ik uit èigen vuren
en èigen hout stil oprook in de azuren
luchten, waarboven zich uw hemel spant
in de oude geurigheid...

[p. 640]

Sundatrog

Waar zeeën en vulkanen eeuwig botsen
langs de bewogen rand van oceaan
en archipel, daar ruist het oerbestaan
uit bergrivieren en sirenerotsen

om allen, die mijn drift trachten te trotsen
langs al de kusten, die mijn diepte ingaan,
te overleven tot het laatste klotsen
voor het uiteindelijke òndergaan.

En toch, en toch, ik heb hem voortgebracht
en houd van hem die mens met zijn gedachten,
die me overvaart tot in zijn zwartste nachten
en mij - die ganse platten kan ontwrichten -
doorgronden zal tot in mijn diepste schacht
en al mijn schatten vangt in zijn gedichten.