De Nieuwe Stem. Jaargang 8

[p. 288]

F.W. van Heerikhuizen
Altijd het moment

De nieuwe wijken in de zon
Waar eens 't geheim van 't bos begon,
Ze zijn geen stuiver minder waard,
Daar elk huis zijn geheim bewaart,
Daar elke kamer, elke stoel
Een bron is van concreet gevoel
Dat zich in een moment ontlaadt
En dan voor altijd overgaat.
Maar wie in 't oog kijkt van 't moment
Ziet wat hij altijd heeft gekend:
Het kind van nu is 't kind van toen,
De bomen worden steeds weer groen,
En altijd staat de dag weer klaar
Met zon en regen en gevaar,
En springt de film naar 't volgend beeld,
Waar telkens iets wordt uitgespeeld,
Ook wij, mijn lieve vrouw, ook wij...
Wij schuiven als elk ding voorbij,
En ons vergaan heeft geen gewicht
Dat zwaarder is dan van het licht,
Dan van een wolk, een boom, een dier,
Een huis, een angst of een plezier,
Een zon misschien of een insect,
Dan een moment, voor ééns gewekt.