De Nieuwe Stem. Jaargang 7

[p. 685]

Kees van Bruggen
Florence

Ik wil de verre reis nog eenmaal maken
Door blauw Ticino, Alpen, Apennijnen,
Tot waar, Florence, uw marmeren torens schijnen
Wit uit het grijs plaveisel uwer daken.

Arno, op Ponte-Vecchio wil ik smaken
Uw door demonen gepenseelde lijnen,
Aleer ze in smeltend parelmoer verkwijnen,
Schoner vizioen dan ooit vers kan genaken.

Wij beiden zijn voor 't afscheid opgeschreven,
Voor weerzien blijft ons nauwelijks respijt,
Veel van uw heerlijkheid is opgeheven
In Mars-weet-welke onvermijdelijkheid.

Laat ons nog eenmaal met elkander leven
Vóór ik er niet meer ben, gij niet meer zijt!