De Nieuwe Stem. Jaargang 7

[p. 609]

[Nummer 11]

Anthonie Donker
De veerman

Zie, de rivier wordt door den nacht verzwolgen.
Weer golft het stromend beeld uit onze ogen.
Hoevele malen zullen er nog volgen,
Dat mij dit schouwspel langzaam wordt onttogen?

Door licht en donker tijdelijk bedrogen,
Zien wij of zien wij niet de lage wolken,
De lage aken die den stroom bevolken,
Al wat door 't water mede wordt gezogen.

Hoevele jaren voer ik heen en weer?
Bij regen, zon en regenboog verstreek
Mijn tijd, en altijd was ik in de weer.

Doch meer en meer bemin ik deze streek,
En 'k denk met vreze aan de laatste keer,
Als ik met tragen riemslag oversteek.