De Nieuwe Stem. Jaargang 7

[p. 520]

H.W.J.M. Keuls
Een zwerver

Nog wacht ik waar ik wachten moet,
Nog ben ik waar ik sta
En voel het kloppen van mijn bloed
Tot heil of ongenâ.

Nog aarzel ik voor elken stroom
En vlucht soms wat ik min,
Doch wandel uren langs den droom
Om een verborgen zin.

Nog roert mij 't kreunen van den wind,
De stilte van den mist,
En zooveel wat ik daaglijks vind
En wat ik nog niet wist.

Ik laafde mij aan meen'ge bron
En immer bleef de dorst,
Ik was vervolgd door teveel zon,
Waar 'k niet aan sterven dorst.

Ik dronk het sap der eigen ziel,
Die bitter werd en leeg;
Dan was 't of alles mij ontviel,
Zoodat ik zwierf en zweeg.

Maar vreemd bestier in een bestaan
Dat voor zijn noodlot zwicht:
Ik was in donker heengegaan
En keerde met een licht,

Een glans die zonder oorsprong scheen
En mij had begeleid
En nu den weg van stof en steen
Verzacht met teederheid.

Nog teer ik op mijn ziel en bloed
En op een milden schijn,
Nog weet ik waar ik wezen moet
En toch nimmer zal zijn.