De Nieuwe Stem. Jaargang 7

[p. 268]

Herman van Snick
Trage wals

Langs de grensweg van Sint-Andries,
van het veer naar zee
gaan op stap, één, twee,
een bejaarde en een jonge kommies.

En ze komen drie uren
naar het barenspel turen...

en dan keren ze weer
van de zee naar 't veer.

En jaar uit en jaar in,
zonder eind of begin:
met hun twee, één, twee,
van het veer naar zee.

Misschien komt er een slot wanneer d'oudste held
door de Dienst of de Dood wordt op rust gesteld?

Maar een nieuweling komt.
Het gaat verder, verdomd!
Vergeten is 't luttel verlies!

En weerom naar zee
gaan gedwee, één, twee,
een bejaarde en een jonge kommies.

[p. 269]

Koor

Het is geen koor van Donkozakken
en ook geen paters kinderkoor.
Het is het koor der bleke wrakken,
die stromplen heel Europa door.

Een schrale tenor, vele bassen,
gebroken alten, nooit sopraan,
alnaar de jaren en de rassen
of 't somber kwaad hun aangedaan.

Soms nieuwe kinderkelen schreien,
doch vele stemmen vallen uit.
Hun lied dat hijgde in de reien
vond in hun sterven zijn besluit.

Het is het koor der bleke wrakken,
het neergezakte vrijheidskoor,
ze vallen onder stalen hakken
maar geven ons het wachtwoord door.