De Nieuwe Stem. Jaargang 7

[p. 188]

Kort bestek

De generaal Van Fleet: voldoening uit aller naam

Volgens het Parool van 14 Jan. '52 zou generaal Van Fleet zich over de situatie in Korea als volgt hebben uitgelaten: ‘Ik ben voldaan, dat het noordelijke gedeelte van Korea zo zwaar geteisterd is, dat de vijand levensmiddelen, kleding en dekking ontbeert en dat de bevolking van Noord-Korea er zeer ernstig aan toe is.’

Welk commentaar is hierop mogelijk? Allereerst: maar hopen dat dit niet gezegd is, voor de generaal, voor het menselijk prestige en de idee van de vrijheid in naam waarvan hem zijn oorlogvoering is opgedragen, voor de Westerse beschaving en voor de menselijke waardigheid.

En als hij het wèl gezegd heeft: rest ons alleen de schaamte over wat de man van wie alle kranten ons verzekeren dat hij ook voor ons vecht, aan voldoening smaakt, in naam der menselijkheid en ook in naam van ons.

En wat voor conclusie geeft het ons in? Wij zouden hiernaar bij alle kranten willen enquêteren, en bij alle regeringen van de Verenigde Naties. Wij hebben daar nog een man, in Korea, namens de Verenigde Naties, die niet voldaan is, een Nederlander, die als commissaris voor de vluchtelingen voor het aangezicht van de machtigen der aarde smeekt om meer geld tot leniging van de ten hemel schreiende nood. En wij hebben er een man die in naam van diezelfde Verenigde Naties voldaan blijkt als militair, als strateeg, over diezelfde nood. Die nood kan dus tegelijkertijd niet genoeg worden gelenigd maar ook niet hoog genoeg stijgen. Kan iemand het volgen? Wij wensten dat wij het konden, niet omdat beide mannen een hollandse naam dragen, maar om te weten waaraan wij toe zijn. Maar wij vrezen dat wij het allang begrepen hebben.

Heeft iemand nog een illusie over de totale oorlog? Deze wil immers zeggen, dat alles eraan moet, mens en dier en grond en grondstof, in naam van het ‘heilig’ doel. Deze wil immers zeggen dat de ‘heilige’ totale oorlog alleen met totaal onheilige middelen kan worden gevoerd.

Het berichtje is misschien maar een ‘slip of the pen’. Misschien heeft ons aller Van Fleet het niet zo bedoeld. Of niet bedoeld, dat het zo in de krant kwam. En waarschijnlijk is hij immers een brave huisvader, een liefhebbend echtgenoot en een kindervriend: daar zal heus wel reportagemateriaal over bestaan, een plaatje in de kranten van alle belanghebbende landen, de grote generaal die een klein Noord-Koreaantje over zijn arme vluchtelingenbolletje strijkt. Dat maakt weer veel goed.

Maar de láátste conclusie zal men, in naam van menselijkheid en vrijheid, wel weglachen en wegverfoeien: dat is, dat het immoreel bedrijf van

[p. 189]

de mensenvernietiging onherroepelijk met immoraliteit besmetten moet, van hoog tot laag in rang. Een conclusie, uit naam van maar weinigen vrees ik, althans onder hen die het te zeggen hebben.

De generaal Christiansen: eerherstel met een ‘Strasse’

Er is nog een generaal die weer van zich doet spreken. Hij kan het zelf niet helpen. Maar kon generaal Christiansen het ooit helpen, wat er in ons land werd gemoord en misdreven? Onze justitie heeft den ouden onschadelijken man onlangs maar naar huis gestuurd, om een vredige oude dag te genieten. En zijn geboorteplaatsje, Wyk, op het Waddeneiland Foehr, is zo verheugd over de terugkeer van de brave man in zijn land, dat het maar aanstonds de hoofdstraat naar hem genoemd heeft: Friedrich Christiansenstrasse. Er viel wel iets goed te maken aan dit slachtoffer van Putten! Maar zou men ook de andere straten noemen naar de mannen van Putten die niet teruggekeerd zijn uit de moorddadige deportatie naar het land, aan de grens waarvan onlangs de Nederlandse vrouwen die hun graven wilden bezoeken met germaanse kiesheid werden tegengehouden. Wij vrezen echter, dat als men tot die aanvulling besloot, het aantal straten in Wyk te klein zou blijken!