Zelfverwijt: maagstoornissen van de ziel.
Armoede was de enige traditie in mijn familie.
Lichte zeden verraden een gul hart.
De wind wringt zich door de straat en stoot zich aan deuren en ramen.
De ernst in haar ogen verraadde haar domheid.
Zijn lippen klemden opeen, alsof hij zich aan zijn zwijgen vastklampte.
Het woord spijt maakt de gemiste kansen nog pijnlijker.
Zolang Uw woorden niet sneller gaan dan Uw gedachten, zal niemand naar U luisteren.
Veel mannen eenmaal in het leven gearriveerd zijn als de kreeften, die zichzelf eten in gevangenschap.
Ik vlucht voor mijn verleden als een hond voor een conservenblik aan zijn staart.
Ik heb geen enkele kans gemist, ik heb ze nooit gehad.
Men is zo klein als men zichzelf is.
Altijd dat wroeten, we graven heel ons leven aan ons graf.
Vaak ben ik te vroeg gekomen, het geluk was nog niet daar, maar ik had de tijd niet er op te wachten.
Mijn zinnen blaffen in de nacht als een hond naar de maan.
De scherpte van haar stem sneed ieder antwoord af.
Ik glimlach tegen de tijd die vervliegt als tegen een vrouw, die ik nooit heb begeerd.
De landschappen winnen aan schoonheid als we ze voorbij zijn.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd