De Nieuwe Stem. Jaargang 6

[p. 481]

J.C. van Broekhuizen
Koreaanse fragmenten

Hut en hof
minder dan steen of zand
van rotsen, strand,
verbrand, verworpen.

hoe licht beladen!

- vogeltje, vogeltje, vogeltje mooi,
zing, o zing, ik draag je kooi. -

liefde?
haat?
eigenbaat?

geen steden, dorpen -
al maar gaande,
niettegenstaande
doodse wegen.

dorst van dagen,
honger van nachten,
allerwege
vluchteling.

Vuur en ijs kwamen over de bergen.
wanneer de wind nu waait
stuift as over de akker,
dof en grijs over het dode veld.

ik ben een boer.
mij is de weg vijandig
en de rivier.

uit het niets
reikt de weg naar de leegte.

[p. 482]

 

rillende stroomt de rivier

 

uit stenige rotsen

 

naar zee en storm.

 

 

 

alle voren van de akker

 

wezen naar mijn kleine huis:

 

riet en leem,

 

schemering.

 

waar bleef het milde leven?

 

de buffel? de vrouw?

 

 

 

as over de akker.

 

de weg.

 

de weg is dood.

Over magere handen,
doelloos nu, leeg,
spelend met zand en gruis,
ruist de tedere rijsthalm.

achter vuur en as,
in tranen en rook,
tussen doden en stervenden,
wuift de rijsthalm.

sterker dan 't zwart geweld
fluistert de rijsthalm,
fluistert de rijsthalm,
fluistert de rijsthalm...

Zij slaan de bekkens,
zij blazen de hoorn.
wanneer zij hun schrille liederen zingen,
scheurt het gewaad van de goden.

zij hebben de draak gedood
en de karper.
alle geheimen

[p. 483]

 

van lucht en water

 

verdwenen.

 

de aarde is woest en ledig.

De rijst is verslonden,
het brood, de vruchten, het vee.
de dood heeft duizend monden.

nu gaat de honger branden.
de velden zijn dor en kaal.
de dood heeft duizend armen.
hij grijpt ons allemaal.

wat moeten wij boeten
in dit vertreden land?
de dood heeft duizend voeten,
hij gaat aan alle kant'.

1951