De Nieuwe Stem. Jaargang 6

[p. 474]

Jo Landsheer
Late bloei

De teederheid die 'k nooit kon uiten,
Breekt eindelijk in schuwe woorden door.
Het schijnt dat ik er nu pas van kan fluistren,
Nu 'k jou met hart en ziel behoor.

Wel is het in den tijd van 't voorjaar,
Dat al het andre ontluikt en groeit.
Maar het wordt laat en bijna najaar,
Eer dat de stille heide bloeit.