De Nieuwe Stem. Jaargang 6

[p. 339]

A. Lemair
Doorbraak

In eenen ruk scheurde mijn leven open
en 't lag daar bloot en van zijn schijn ontdaan.
hoe mocht ik hardop denkend naast u loopen,
hoe ben ik zuiver door de nacht gegaan,

bevrijd van sleur, van smet, in redeloos hopen,
verbonden met de kern van mijn bestaan -
alsof een raadsel zich nu ging ontknoopen,
of onverwacht 't gordijn omhoog zou gaan -

wat vroeger was, scheen plotsling te ontwaken:
jonge vervoering, innerlijke gloed.
hoe deed uw warmte ziel en zinnen goed
en ik kon niet los uit uw vertrouwen raken -
als iets mijn wezen nog gezond kan maken,
dan zal het zijn uw stem die mij begroet.