De Nieuwe Stem. Jaargang 6

[p. 97]

Anthonie Donker
Bij een dode

Waar zijn de licht gevederde gedachten,
Weggewiekt, plotsling, van dat hoge nest,
Achtergelaten in den winternacht en
Alleen de lege bergplaats die er rest?

Zijn zij gelijk de vogels naar het Zuiden
Bij 't naderen der koude uitgeweken
In vaste orde naar onaangeduide
Ver afgelegen, milder hemelstreken?

Of heeft de harde dood hen hier verzegeld,
Met strenge wassen hand alles gesloten,
En nadat hij zijn zaken had geregeld
Dit overschot in 't ijzig Niets gestoten?