De Nieuwe Stem. Jaargang 5

[p. 385]

Johan Daisne
Hemelgruis

Langs de lange trage kronkelwegen
van zo menig etmaal in het jaar -
want zoveel, té veel, is er gelegen
tussen hier en even verder maar:

Duizend boeken om er uit te leren
wat je weten en vergeten moet,
duizend tekens om te corrigeren
voor je tot een bladzij zegt: 't is goed;

en dan al die leeghoofdige keren,
duizend peuken op een veld van as,
en slechts éne maag om te verteren,
en de spandienst, en het tuimelglas -

Langs die lange trage kronkelwegen
van ons daagse buitendrooms bestaan,
jacht ik telkens, hoofdweg, u weer tegen,
die mijn hartweg zijt en hemelbaan.

Hoe kortstondig wordt weer ons ontmoeten?
Maar wat geeft het, als van ons gekruis
eenmaal ik mag gaa nmet lichte voeten
wèg misschien over wat glinstrend gruis.

[p. 386]

Laatste avondvers

Een vers - voor ik naar bed toega -
bij borrelfles en slaaptabletten,
bij oude boeken en de la
papier, die ik nog moet verzetten
voor ik voorgoed naar bed toega;

Een vers nog, als het kleine ding
dat morgen aan vandaag moet lassen,
dat een vaarwel van weerzien zingt
tot ik weer oprijs uit mijn asse
en groots nog doe, uit een klein ding;

Een vers, één vers, om even blij
te zijn voor ik het hoofd ga leggen,
om niet alleen te staan, buiten de rij
van die thans hun gebeden zeggen,
maar, schoon terzij, toch éven even blij!