De Nieuwe Stem. Jaargang 5

[p. 124]

Kort bestek

Een klein knoeiertje

J. Parnell Thomas, Republikein, van New Jersey, ex-voorzitter van het Comité van het Huis van Afgevaardigden voor on-Amerikaanse activiteit - het comité welks Amerikaanse activiteit bestaat in het denunciëren van ieder die links is als communist om hem vervolgens sociaal te vermoorden - heeft met de belastingen geknoeid, zó geknoeid dat hij veroordeeld is tot 6 à 18 maanden en een boete van 10.000 dollar. Zelfs zijn patriottische bezigheid kon hem daarvoor niet redden al gold zij natuurlijk wel als verzachtende omstandigheid.

Hij blijkt dus een klein knoeiertje te zijn. Zegt dat zijn Nederlandse vrienden niets, die zich hier op bescheiden schaal met hetzelfde zedenbedervend bedrijf onledig houden? Wij vrezen van niet, wie leest er nu de ‘New York Herald Tribune’, die het bericht in zijn editie van 10 Dec. bracht? En is het hùn schuld, dat, voorzover wij weten, geen enkel Nederlands blad het overnam?

Waarom zouden die bladen ook? Alles wat links is - echt links dan - staat in het verdomboekje en alle hulp in de ‘strijd’ daartegen is daarom welkom, wat betekent het dan bijv., dat deze linksen gelijk, honderd procent gelijk gekregen hebben op zo'n bijkomstig punt bijv. als dat een gewelddadige regeling van het geschil met Indonesië in 't geheel geen regeling was?

De bisschop en zijn Pappenheimers

De beroemde dominé Martin Niemoeller, duikbootkapitein in de eerste, één van Hitlers slachtoffers in de tweede wereldoorlog, en nu bisschop van Hesse en het erkende hoofd van 1 millioen Duitse protestanten, heeft onlangs in een interview verklaard, dat de meeste Duitsers de voorkeur zouden geven aan de eenheid van hun land onder een communistisch bewind boven de verdeeldheid van nu, gesteld dat die blijvend zou zijn. De uitspraak leek ons belangrijk genoeg om haar hier vast te leggen, vooral omdat zij gepaard ging met de volgende: ‘Het is jammer’, zei hij in hetzelfde interview, dat in de ‘New York Herald Tribune’ van 14 Dec. j.l. is te vinden, ‘dat de Russen tenslotte een idee aan te bieden hebben, een idee dat millioenen iets zegt. Maar het Westen heeft geen idee’.

Theoretisch is dat weliswaar niet geheel juist, maar practisch toch wel, want de idee die het Westen heeft - de democratie - slaagt er zelfs niet in tot een begin van verwerkelijking te komen voorzover zij totale democratie wil zijn, d.w.z. zowel politieke als economische, zowel sociale als

[p. 125]

culturele. Alleen als het daarnaar althans zou haken, zou de redenering van Niemoeller niet meer opgaan. Maar dan zou het van de idee van het communisme ook in niets wezenlijks meer verschillen. Tot zo lang? - hoe lang nog - kan men alleen maar zeggen: de bisschop kent zijn Pappenheimers en heeft gelijk.

Uit de redactionele kring

In ons geleidewoord bij de nieuwe jaargang maakten wij melding van een versterking van onze redactie met een bekende figuur uit de Indonesische politieke wereld, Mr. Sujono Hadinoto.

Het doet ons veel genoegen thans te kunnen mededelen, dat ook Prof. Mr. Sunario Kolopaking, die in de voorafgaande jaren werkzaam was als hoogleraar in de economie en sociologie aan de Gadjah Mada Universiteit te Jogjakarta, zich bereid heeft verklaard Indonesië in onze Redactie te vertegenwoordigen. Dat een figuur van zijn wetenschappelijke kwaliteiten, brede culturele belangstelling en eruditie genegen is tot onze redactionele kring toe te treden, zal ons een aansporing te meer zijn om de West-Europese cultuur uit te dragen in een vorm, die weerklank kan vinden in het nieuwe Indonesië, en anderzijds om ook onze Nederlandse lezers in aanraking te brengen met de beste uitingen der jonge Indonesische cultuur.