De Nieuwe Stem. Jaargang 4

[p. 638]

F. van der Kooi
Gedichten

I

De middenweg die nooit gevolgd
door kampongs uit de voortijd loopt
in schemerdal zoo droombewolkt
als ik het nimmer had gehoopt

waar iedre zijweg iedre schuint'
in een mysterie is gehuld
elk grasveld avondlijk omtuind
van iets vergetens is vervuld

een stilte met wat spiegelglas
van eenzaam gepasseerde plas
waar zelfs geen wulk zijn dorst komt lesschen

tjemara's peppels of cypressen...?
en weer dat pad en daar die sloot -
hier zal ik langs gaan na mijn dood.

[p. 639]

II

Waar staan de gele torens
in 't rillend morgenlicht?
Waar schreeuwen de misthorens?
Waar ligt de dauwbank dicht?

Wacht kabbelend, na mijlen,
als loom van averij.
De hemel heft de zeilen
van goud en blanke zij.

De hemel heft de vanen,
een school dolfijnen springt,
de haven ligt in banen
van jonge neev'l en inkt.

Doem, wraakboot, uit de misten!
Als een ééns gebruikt glas,
waarbij zich 't lot besliste,
werp ik wat schip mij was

tegen de haard van 't Oosten,
robijnen sproeiend. Naakt
zwem ik door holocausten
waar zacht-klinkende ontwaakt

de slanke stad der Horen,
mediterraan verheugd,
een stad van lang te voren -
het Knossos van mijn jeugd.

Krijgsgevangenkamp Java 1942-1944