De Nieuwe Stem. Jaargang 4

[p. 353]

W. van Maanen
Fles en bal

Als 't dromenscheepje in de groene fles
Of 't barre sneeuwland in de glazen bal
Zo liggen wij besloten in 't heelal
En weten niet waar onze uitweg is.

Soms, buiten de glazen sfeer, beweegt er iets
Dat even tegen bal of fleswand stoot:
Dan is opeens de konsternatie groot,
Trilling en werveling, en dan weer niets.

Ik heb, als kind, diep in de bal gestaard
En heel behoedzaam langs de wonderfles
Gestreken en gedacht: hoe kan dat schip,

Die sneeuw daar komen waar geen ingang is?-
En wat gebeurd' er als eens iemand hard
Die bal, die fles aan gruizelementen kneep?

Ballet

Zij droeg de rozen van haar borst
Als smachtten ze van dorst;
En klaar om in te schenken stond
De rode beker van haar mond.

Haar heupen golfden als het gras
Waar wind de jager was;
En diep tot in haar marm'ren voet
Boorde de steekvlam van haar bloed.

Zij dwong haar driftge levensmaat
Tot zijn verlossingsstaat;
En hield de wereld en het uur
Omstrengeld in een dansfiguur.