De Nieuwe Stem. Jaargang 4

[p. 214]

M. Schuchart
Brighton

Namiddag op de Pier: Zuidwestenwind
Plooit lichte rimpelingen in het water
Dat kletsend dweilt over het kiezelstrand;
De zon is op het mensdom fel gebrand
Dat, lui in ligstoelen, niet denkt aan later,
Maar in het ogenblik voldoening vindt.

Boten varen asthmatisch af en aan
En onderhouden de verbindingen
Met eilanden achter de horizon:
Voor de toeristen een mondaine bron
Der meest exquise ondervindingen
Waarmee men weer een heel jaar moet volstaan.

In de rotonde weeklaagt een viool
‘St. Louis Blues’: ontroerde kattedarmen
Tegen het eindeloos reisen van de zee;
De tere snaar vibreert in ons hart mee
Terwijl er meeuwen zweven door de warme
Late namiddag met zijn aureool.

Duister besluipt de Pier en in de nacht
Verschiet een ster, bliksemend snelle vogel,
Boven de melkweg van de boulevard
De wereld raast door het heelal, loodzwaar
Van liefde en leed: een explosieve kogel
Waarop een God steeds weer wordt omgebracht.

Juli-Oct. 1947