De Nieuwe Stem. Jaargang 3

[p. 676]

Uys Krige
Ballade

Onder die sterre
het hul gestaan
in die maanlignag
by Malelaan.

‘Sal jy my liefhê
van nou af aan?’
‘Ek sal jou liefhê
tot die wêreld vergaan...’

Spierwit die bloeisels
onder die maan.
Oor alles het
hul geur gestaan.

Soos swart turfgrond
vol geelwit graan
die hemelvelde
by Malelaan.

En al die sterre
het ook gestaan
in die skuiwende waters
by Malelaan.

Die jare kom,
die jare gaan
en die rivier
vloei aan, vloei aan...

Weer stap 'n man
die donker teen.
‘Hier was ons saam.
Nou's ek alleen.

[p. 677]

Skulp

Hulle't vir my 'n skulp gebring.

Daarbinnen ruis toe
'n verre see.
Nog voor ek wis, ruis
my hart ook mee...

stoot daar in mij op
die swartblou water
met sy bitter smaak,
sy loom geskater;

dryf visse deur my wyl
hul flits en straal
waar donker wiere rank
oor my koraal.

Nou 's my grotte vol
groen skaduwee.
Dis die son wat my
dié glinstring gee!

En dis of alles in my
'n eenheid is:
eb en vloed en lig
en duisternis;

Son, wolk en wind en skuim
één siddering
van swart in silwer... en
ek sing, ek sing, ek sing!

Hulle't vir my 'n shulp gebring.