De Nieuwe Stem. Jaargang 3

[p. 305]

Johan van Delden
Sonnet

Je vroeg mij dringend te vergeten
wat, toen je schroom bezweek, gebeurde;
maar hoe zou ik ooit niet meer weten
welk heerlijk spel de stilte scheurde?

Wanneer ik thans, stug en verbeten,
herdenk wat fel mijn zinnen kleurde,
kan geen genieten en geen weten
vergoeden wat ik ééns verbeurde.

Te onverhoeds liepen de wegen
van ons tezamen en uiteen
- geluk is diep, doch kort van duur -.

Wat rest, is enkel een verzwegen
verlangen, triest en zonder vuur,
doch doorgevreten tot het been.