De Nieuwe Stem. Jaargang 3

[p. 150]

Bert Voeten
Uit: De Ammonshoorn

Als ik terugkeer

Als ik terugkeer is mij dit weer vreemd:
het eigenzinnig water, horizonnen
met schepen, meeuwen, bovenwindse wolken;
het zeezout op mijn mond en op mijn handen
de paarse weerschijn der zonsondergangen.

Alleen de eenzaamheid ontglijdt mij niet.
Eenzamer ben ik in de zee der straten;
eenzamer onder gele avondbakens;
tussen die mij verlieten en verwachten.
Nog luisterend in een nabij verleden.
Van onrust als van weerlichten doorsneden.

[p. 151]

En ik ben niets...

En ik ben niets, ik ben alleen maar stem.
Ik roep u soms, zoals des avonds schepen
het land aanroepen met hun vage seinen.
En die mij horen kunnen mij niet duiden,
en die antwoorden kan ik niet verstaan.
En die mij zoeken met hun torenlichten
vinden een ander, honderdmaal een ander,
want wat ik ben is wat in mij verandert.

Egmond aan Zee,

October '47