De Nieuwe Stem. Jaargang 3

[p. 88]

A. Besnard
De eeuwen

Elk oogenblik gaat uw gelaat verloren.
Uw oogen komen anders uit den tijd
En uit uw stem kan ik uw voortgaan hooren
Uw glimlach sterft, terwijl gij verder schrijdt.

Wij zeggen levend, wat ons werd bezworen
In elk gebaar, dat door ons henen glijdt
En denkend, wat ons rhythmisch komt bekoren
Een droom van ruimte door zijn eeuwigheid.

En alles zal straks in den tijd verdwijnen,
Want de eeuwen drinkt de wijde sterrennacht
Met alle menschen, die te leven schijnen,
Omdat Gods ziel door hun symbolen dacht
En zij hun wijs bewogen op Zijn lijnen
Terwijl een stille ster hun heimwee wacht.

[p. 89]

Yazz

De trommen zijn geroerd en de oude zonden
Weergalmen weer in ons ontwaakt gemoed.
Verdoemde klanken, die de pijpers zonden
Ontluiken in het purper van ons bloed

Nu stampen duizend voeten op de gronden
Van het heelal, dat hun de harten voedt,
Waaraan hun wezens magisch zijn gebonden
Zooals het graan dat op de velden woedt.

De krijgers zijn hun rhythmen reeds verloren
Maar blijven roepen door de wilde wijs,
Zooals de sterren door de tijden gloren
En de vervloekten door het paradijs,
Zoo kunt gij dezen nacht hun gillen hooren
Gul als de waanzin, kermend reis op reis.