De Nieuwe Stem. Jaargang 3

[p. 42]

Catharina van der Linden
De visgier

Ruig behaarde stammen
Staan dodenwacht aan d'oeverkant
Van 't melkwit spieg'lend meer.
Een zalmforel slaat kring na kring
Op 't blank-gestrekte watervlak,
Dat in een tempering van licht
't Geruisloos teken vangt.

De stilte sluipt door 't woud
Op moszachte roofdierpoten,
Met de wiekslag van het uilgebroed
Breidt zij haar vlerken uit.

Een rauwgekreten dodenschreeuw,
Een jammerroep uit stervenskeel
Kaatst aan de naakte rotsen:
Als vlijmscherp mes in levend merg
Klieft hels gekrijs de stilte.

De ljom stiet andermaal
Zijn onheilskreet, zijn doodstrompet,
Over het vlerkombruiste water.

Dan sluit de stilte zich:
Een onbesprongen waakzaamheid
Staat langs de donk're oevers.
Een rimpeling vervloeit
En naar de diepte duikt
De misgeslagen prooi.

[p. 43]

Wintervangst

De waterdichte anorak
Sluit aan de schouders bultig strak
Over 't beverbonten jagersjak.

De ijshouweel in blote hand,
De bikbijl met zijn ijzertand,
Wordt slag op slag in 't ijs geplant.

Een zwarte driehoek gaapt het wak
Als speerwond in het witte vlak -
De staarpupil van 't oog dat brak.

De visspeer hoog in schuinen stand
Trilt in de peez'ge hongerhand
Nu 't lichaam elke zenuw spant. -