De Nieuwe Stem. Jaargang 2

[p. 599]

H.W.J.M. Keuls
Sonnet

Gekomen aan het einde van uw tochten
Vondt gij de plek die telkens u verbaast:
De helling waar het vee geduldig graast
En de rivier vloeiend in zilv'ren bochten.

En vreugden stijgen, op den tijd bevochten,
Wanneer de wind door oude boomen blaast
En wolken vlieden in gedwongen haast,
Alsof ze in deze streek niet toeven mochten.

Natuur heeft haar eenvoudige geheimen,
Die daaglijks keeren met het morgenlicht;
Zij ordent, als een dichter zijn gedicht,
En doet de dingen op elkander rijmen,
En 't moede hart, dat scheen reeds te bezwijmen,
Verkwikt zij met een teeder vergezicht.