De Nieuwe Stem. Jaargang 2

[p. 473]

Marijn van Dantzig

Aan U, Van Vriesland,
bij de geboorte van Uw zoon.

De boskobolden hebben zich gewroken
tegen de cederboom, hecht ingegroeid,
maar om zijn duistertrotse kroon verfoeid.
Toen is hun haat moedwillig losgebroken,

takken en stam werden in vuur gestoken,
de bladerarabesken afgeschroeid,
zijn wortelvezels uit de grond geroeid,
de tronk spleet stuk onder versplinterend moken.

En waar is het wondere: in een onkenbare spoor
- een oerkracht verder kiemend de eeuwen door -

of in het vreemd besef, dat zelven, wij,
geschapenen, herscheppen, omklemden, vrij,

van born en brand gedragenen zijn en drager,
kobold, stam, kroon, kiemcel, toeschouwer, vrager?

8-6-'47