De Nieuwe Stem. Jaargang 2

[p. 448]

J.C. Bloem
Liedje

De bomen ruisen als regen,
Vlak voor de nacht begint.
De blaren wikken en wegen
Op de eerste vleug van de wind.

Ik kan er nu eindlijk wel tegen:
Ik ben al sinds lang niet meer kind;
Toch, er was vroeger iets in gelegen,
Waarop men zich nu nauwlijks bezint.

Het leven is sterven plegen,
Verraad aan wat men heeft bemind.
En men weet: er wordt steeds iets verzwegen,
Dat men nooit voor het einde hervindt.