De Nieuwe Stem. Jaargang 1

[p. 207]

Verzen
door
Louk E. Roest Crollius-van Doorn

Zoeklichten

- De stralende nacht
hangt verzilverd in regen,
de wind waait zacht
de lente tegen -

Ik sta aan de rand van de oorlogsnacht
en verwacht
de ridicule vertooning
van macht om macht.

De spookgestalte van mijn woning
reikt naar de flitsen:
tastende vingers van zeeanemonen,
gluiperig-plotsling de hemel splitsend
en dan, in een ruk, weer ingetrokken
geschrokken
van naderstuivende daemonen.

[p. 208]

Οὐδεν μενει

Zal ik u altijd dierbaar zijn?
Dat is de eerste van de vele vragen
en om die vraag golft de eerste pijn.
Zal ik u altijd dierbaar zijn?
Een hart kan veel verdragen.

Uw liefde tast naar tijd noch taal
en nochtans leven wij in tijden,
ook wij, al staat voor ons het maal
van lust steeds klaar als een onthaal
van overstelpend zinverblijden.

Geen woorden uiten onzen zin
naar tastbaar wederzijdsch behagen.
Zwijgend varen wij de nachten in,
die ons, belovende gewin,
in iedre kus belagen.

Er is geen taal, er is geen tijd.
Mijn lief, ik zou u willen spreken
van onze wegen naar de eenzaamheid
waarlangs ook onze lust verglijdt
naar geestelijker streken.