De Nieuwe Stem. Algemeen onafhankelijk maandblad der jongeren

[p. 179]

[Brief]

Amsterdam, 29 Julie 1919.

Beste Koos,

Ik heb het handschrift van je artiekel over ‘De waanzinnige Waereld’ van die ijverige meneer E. van Dieren, Arts (de lust bekruipt me om die twee laatste woorden aan mekaar te schrijven!) gelezen. God kerel, Koos, wat ben jij toch een kolossaal serieus mens. Onbegrijpelik!.... Ik neem je je artiekel kwalik, daar!

Dat heerlike boek van deze kluchtige kapitalistenflikluizer (o god, wat een geniale mop!) heeft me een Dierlike lachstuip bezorgd. Daar wordt veel te weinig gelachen onder ons, schrikbarend ernstige bespiegelaars. En daar komt nu een vermomde Uilenspiegel, een eerste rangs karakterloos-komiek, en jij gaat 'em uitschelden! Dat is niet aardig van je, werkelik. Het is zo Rabelaisiaans nonsensiaal, en jij wordt boos! Niet doen, kerel, neem de grappenmaker niet serieus, straks ontpopt ie zich als een grollende propagandist voor het bolsjewisme.... Hahaha! de lach zit me nog in m'n kaken en jij zou me willen wijsmaken, dat deze piramidale meneer ha!.... E.... ho!.... van.... hi.... Dieren.... hè hè.... Arts.... hohoho!.... dit alles serieus meent!!.. Neem me niet kwalik, maar dat is me.... hahahaha!.... onmogelik.... Dan zou ie een verschijnsel zijn, meneer, iets als een klassieke Laplander of een plattelandse Patagoniër....

O god o god, Koos, wat heb ik een pijn in m'n zij van die meer dan waanzinnige waaaareld van die dierenarts - zie je, daar heb je 't geduvel al! - ik heb in geen tijden zo gelachen!.... Ik had je willen voorstellen het in ‘De Nieuwe Stem’ als feuilleton af te drukken (met toestemming van de arts comica natuurlik) onder de titel: ‘De kneuterige lachspiegel’ en het soldatenmotto: ‘Je lacht je rot!’.... en nou ga jij het volernstig kapotslaan!.... Eeuwig jammer!....

Maar, heus, Koos, zou het boek soms - god bewaar me, wat een idee! - zou je denken, dat het boek inderdaad bedoeld was als ernstig?.. Au!.... zie je wel, daar begint m'n lever al weer te schudden en m'n middenrif te schokken.... o lieve hemel hou me vast, of ik lach me een driedubbel ongeluk.... Maar, Koos, zou je heus denken?.... Nee toch, kerel.... ja, zeg je? Je verzekert 'et me? Met de hand op 'et hart? Is 't verdomd?.... (o, pardon.... ik dacht, dat we allebei nog in uniform waren!)

Maar zeg, waar zou jij dan denken, dat die duizendvoudig ingewikkelde mummie vandaan kwam? Hij zegt, dat ie arts is in Amsterdam, maar dàt is natuurelik wèl een mop!.... Ik hel over tot de mening,

[p. 180]

dat ie dan meegebracht is door Hindenburg uit een van die vergeten dorpen uit de Rokitno moerassen, waar de laatste vijfhonderd jaar geen mens meer doorgedrongen was.... een tussenvorm tussen een Russiese lijfeigene en een tsaartje in miniatuur.... om wellevendheidshalve geen Dieren-vergelijkingen te maken, (uit wellevendheid tegenover die arme, lieve dieren, versta mij wel.)

Ja, maar toch Koos, nee.... je had dat niet moeten doen. God, die arme bliksem te lijf gaan met argumenten, hoe wreed van je. Je lijkt waarachtig wel een kannibaal.... En ik kan het niet helpen, ik heb sympathie voor die goeie Van Dieren. Want hij hééft me dan toch maar laten lachen, laten gieren, dat ik amechtig naast m'n stoel op de grond tuimelde.... En anderen hebben me verzekerd, dat ze ook hebben liggen gillen tot de buren er aan te pas kwamen! In deze barre tijd!.... Wel, die prachtige clown was eenvoudig onbetaalbaar, een weldoener der menschheid, een verwekker van Den Lach!.... Hij stond zo heerlik te wiebelen op z'n dunne beentjes, met z'n waterbuik en z'n ontzagwekkend opgezwollen hoofd-als-een-luchtballon! 't Was net of z'n bolle ogen uitpuilden van echte kwaadaardigheid en of ie zo zou barsten. En hij zwol maar aldoor en we tuimelden door mekaar van onbedaarlike lol!.... En daar kom jij met je lange, scherpe stopnaald en prikt 'em een gaatje in z'n buik.... Uit is de pret.... Met een zacht gesis loopt het grappige monster leeg, en zakt in mekaar tot een vormeloos hoopje voddige gummi-achtigheid.... vies en kledderig.... En al die kluchtigheid was niks as wind?....

Nee, Koos, als je denkt, dat je aardig bent, heb je 't mis hoor! We hadden zo graag nog wat doorgelachen.... Je bent een vervelende kniesoor. Je kunt nou nooit es tegen een aardigheidje. Ik ben nijdig op je. Je bent een Nurks.

Au revoir, à l'autre côté de l'Y.

Frank van Waes.