De Nieuwe Stem. Algemeen onafhankelijk maandblad der jongeren

[p. 249]

Morgen

Toen blies de wind in den schemer
Een bane van parelmoer
En kwam het licht gedoken
Uit zijn mutske van pompadour;
Het vond zijn purperwaaier
Gespreid ten hemel aan,
Zijn diamanten muiltjes
In een trotsche papaver staan.

't Is uit de wolken gederteld
In 't hemdeke honingblank
En 't gleed met stralende oogen
Langs een buigende zonnerank;
Het stak zijn zuivre voetjes
In ieder sloefken één
En schitterde op zijn juweeltjes
Door de zingende weide heen.

Wat stond de roos te lachen
Als 't aan zijn roô-rokjen streek;
Het stengelken keek verlegen
Naar zijn eigene koningssteek.
Een vlinder stak er luchtig
Twee witte veertjes vast,
Een vogeltje zag het gebeuren
En jodelde blij verrast.

In alle donkre boomen
Klom 't kinderlijke licht
En klepte in de hooge toppen
De goudeling open en dicht.
Het sprong den mensch op de handen
En wiegd'er stil tevree;
Dan nam 't de pijn uit zijn herte
En speelde er zorg'loos mee.

Margot Vos.