Nieuw Letterkundig Magazijn. Jaargang 27

[p. 7]

Twee gedichten

Michail Lermontov

vertaald door Kees Jiskoot

мы пьем из чашИ бЫтия

С заКрытымИ очамИ,

Златые омочИв Края

своИмИ Же слеЗамИ;

Когда Же перед смертЬю с глаЗ

ЗавяЗКа упадает

И все, что оболЬЩало нас,

с ЗавяЗКой ИсчеЗает;

тогда мы вИдИм, что пуста

была Златая чаша,

что в ней нап ИтоК был - мечта,

И что она - не наша!

смотрИте, КаК летИт, отвагою пылая...
порой обманчИва бывает седИна:
таК мХом поКрытая бутылКа веКовая
ХранИт струю КИпучего вИна.

Wij drinken uit des levens kelk,

De ogen toegesloten

Terwijl de gouden rand door elk

Met tranen wordt begoten.

Maar als vóór 't sterven mettertijd

De blinddoek ervanvoor gaat,

En al hetgeen ons heeft verleid

er, mét die doek, vandoor gaat,

Dan zien wij dat die goudbokaal

Steeds ledig was, ten boorde,

Zijn drank een droom, dat hij totaal

Niet aan ons toebehoorde!

1831

Ziet, hoe hij ijlt, hoe moeden strijdlust blaken...

Soms kan een grijze kop verdraaid bedrieglijk zijn:

Zo bergt een fles, bemost en eeuwenoud, heel vaak een

Royale stroom aan sprankelende wijn.

1838