Nieuw Letterkundig Magazijn. Jaargang 26



[pagina 20]
Voldragen antwoorden Lucas Hüsgen Wij, wij zijn er. Het had verdomd nog veel langer niet moeten duren. En zouden wij de appels en het ongetemde brood, zoals wij dat eens noemden, genadiglijk hebben moeten verwijderen: beredeneer de uitstalkast? Gezondheidsoverdaad: alzijdig en grotesk sluimeren heeft bij paleontologisch gebarenspel menig bezoeker afgedaan als onnodige uitbreiding aan het tantaliserende spectrum dat ons oplost. Wij, welgeborenen, zonder boetedoening, wat moeten wij ons niet misselijkmakend in eenvoudige abstinentie dagelijks laten ontbieden bij montere tegenstanders die graaien naar wat wij, grauw en stil, verschepen? Geef het antwoord niet dan waar de kronen die zich rekken langs de ruimten, de voeten hebben om zich moedig te verlangzamen. Ook weten wij (die het zelden overzien) geen trouwere hond dan het mismaakte beest dat boven de stalen platen misbaar maakt en verholen handen trachten, koket, op het bospad verbittering in daglicht te plaatsen. In de tussenkamers zitten de mensen met de antwoorden op schoot: opgesloten. Zeemeeuwen boven de landerijen wachten vol vertrouwen op de hand die de hemelen moest * en kwam keren