Nieuw Letterkundig Magazijn. Jaargang 19

[p. 22]

Verzegeld

Gerrit Komrij

Een stad doemt op uit zonlicht en woestijn.
Een park bevindt zich midden in die stad,
Als een omheind en heimelijk domein
Dat weer zijn eigen edelsteen bevat:

Een tempel die geen sterveling betreedt.
Daarin een altaar - achter een gordijn -
Waar, door een microscopisch kleine spleet,
Vaal licht valt op een nog geheimer schrijn.

In deze schrijn met zware sloten (zeven)
Rust weer een dichtgeplakte envelop.
Zo gaat het eeuwig door. Het aangezicht

Van het geheim lijkt een Medusakop -
Al staat er op de brief misschien geschreven:
‘Zoek het niet hier, maar buiten in het licht.’