Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 35



[p. 386]
Dirk Kroon Vier gedichten Verzet ze nemen je mee maar niet aan de hand ze laten je gaan maar altijd achtervolgd morgen neem je je voor morgen wacht ik niet af en vind alle schimmen die je maar kunt vinden

[p. 387]
Taalschat 1 misschien is morgen zeg het nu ik weet zeker dat de vogels zwijgen een wiekslag van woorden en er is niets
2 ik zeg het zo duidelijk dat er geen woorden voor zij jij luistert gespannen naar één regel stilte

[p. 388]
Zuidwaarts, herwaarts losgelaten in verdwaalde eeuwen treuzelt de reiziger veel te kort wanneer hij sporen kan ontdekken hij weet zichzelf zo goed te vinden tussen olijfbomen en wijnranken het staat vast dat hij terugkomt hij zal zich nog een keer verliezen in de overblijfselen van tijd maar dan een volgend jaar dat nu nog moet beginnen

[p. 389]
Hoogteverschil de vogels verliezen gewicht als ze niet zijn weggeschoten weet ik ze zo hoog gestegen dat ze niet meer te zien zijn de dagelijks dood van de foto's en die van geliefden die ziek worden weggedragen ik heb haat en hoogmoed laten verschralen ik ben zo laag gegaan dat het verraad werd ik zeg de werkelijkheid af