Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 6

[p. 939]

[Gedichten L.P.J. Braat]

Terug in oud stamcafé

Voor Willem de Geus

Was 't kleppen der waardin weleer zó godvergeten
als thans was wie de jajem brengt
ook toen zo'n burgerman heb ik mij eens versmeten
aan zulk vaalvuil gedoe? Ach wie zo critisch denkt
over voorbij gedrag vergeet welk jaar het was
dat hij hier zat en zoop en meende te beginnen
zijn schoonste levensvaart nu Hitler stervend was -
zovéél bleek levend sinds en doet hem bitter zinnen.

[p. 940]

Het velum

Vals velum dat de stralen zeeft
der zon die wit van woede beeft
in 't pril en eindeloos bejaard
heelal - bemoeiziek wordt bespaard
mij 't woedend vechten, borst aan borst
met de verwekster van mijn dorst
die ook dit wankel ogenblik
doorgloeien kon - maar gij denkt stik
en laat mij liggen in wat grijs
en wreder, killer is dan ijs.

[p. 941]

Tijdelijk op nonactief

Mag 't hart nog klagen in de woeling
van diepzeemonsters in de wereldspoeling
en bar geweld dat wakker wordt?

Mij dunkt van niet: reeds te veel jaren
heeft het gejammerd over rotte herfstblaren
en al zijn leed te vaak op straat gestort.

[p. 942]

De laatste blik

Wat van 't leven 't laatst hij zag
was 't westwaarts rollen van de slag
om 't rijk dat groeide, ongezien
van Laotse reeds tot Lenin.
Dit groeien duurt - zijn leven niet:
wèg lacht de hoop dit klein verdriet.

L.P.J. BRAAT