Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 6

De competenties

In mijn oude knipsels vind ik toevallig weer een document dat luisterrijk illustreert wat ik hier reeds herhaaldelijk heb geschreven over en rond de God de vaders. Ik had beloofd er niet meer op terug te komen, maar waarom toch altijd woord houden.

Het is een artikel van de welbekende Belgische militaire competentie Lieutenant-colonel C. Requette. Het is verschenen in 1937 in het dagblad van Van Zeeland, ‘L'Indépendance Belge’.

De luitenant-kolonel begint met zijn lezers gerust te stellen dat de oorlog niet voor de deur staat, eerlijke mening die hij toen deelde met de militaire competentie G.W. De oorlog staat niet voor de deur, zegt de luitenant-kolonel, omdat de aanvaller slechts aanvalt wanneer hij er van overtuigd is in korte tijd de overwinning de kunnen behalen. Welnu dit is op dit ogenblik niet het geval. Het Reich beschikt slechts over 72 divisies, dat is 12 minder dan in 1914 en dit voor een weerstand die veel sterker is. Het heeft minstens drie jaar nodig om zijn leger op maximum sterkte te brengen en enige jaren voor zijn economische uitrusting indien het vierjarenplan slaagt.

Daarom moet men kalm zijn en niet vrezen voor het einde der beschaving en de terugkeer tot de holbewoners zoals men nu doet. De volgende oorlog zal heel anders zijn dan de vorige. De technische vooruitgang van de laatste halve eeuw heeft vooral de defensieve wapens versterkt. Sic, lezer. De Russisch-Japanse oorlog en die van 1914 hebben de werkelijk buitengewone weerstandskracht van de fortificaties bewezen. Sic, lezer. Het heeft lang geduurd eer de generaals dit ‘fait primordial’ erkend hebben, maar nu weten ze het eindelijk. De grote Westerse mogendheden liggen binnen echte versterkte kampen. Die aanvallen zou te veel verliezen kosten, zoveel ‘folie’, zoveel ‘aveuglement’ kan men bij de militaire chefs niet

[p. 320]

veronderstellen. Weldra zullen de naties die niet al te groot zijn, helemaal ‘inviolables’ zijn. Ja, lezer, sic, ‘ce sera une des caractéristiques de la guerre de l'avenir’.

Een tweede karakteristiek zal zijn dat de oorlog een economische in plaats van een militaire strijd zal worden. Reeds vroeger zijn oorlogen meer door financiële en economische dan door wapenfeiten beslecht en toen hadden de legers nog geen petroleum, rubber en metalen uit het buitenland nodig, terwijl de bevolking kon leven zonder ingevoerd voedsel. Nu is dat totaal anders en daarom zal de oorlog in de toekomst niet meer beslecht worden door massale slachtingen, ‘mais par des actions militaires limitées, frappées en des points de moindre résistance et combinées avec une pression économique intense’, bij welke pressie zich zal voegen ‘celle de la guerre secrète, dont l'arme principale, la propagande a pour but final de briser le ressort moral des armées et des peuples’.

Ik zal nu niet te veel beweren, maar dit durf ik toch zeggen. Dit artikel is zo sterk dat men nu in 1951, wetend hoe de hier geprospecteerde oorlog geweest is en proberend totaal het tegenovergestelde te schrijven van wat is gebeurd, nog niet meer onzin zou kunnen schrijven dan de luitenant-kolonel.

G.W.