Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 5

[p. 1153]

Mijn geest

De geest is maar een zwakke stroom
gebed tussen de tijd;
een blauwe eindigheid
van oeverzoom tot oeverzoom.

Gedachten drijven, tot welk doel?
Vooruit? Terug? Soms stoten
ze aan de oever, breken op de grote
tegenstand en zijn - als het gevoel
hun redding nog beoogt - verloren.
versnipperd drijvend en tot niets bij machte...

Hoe anders de steeds drijvende gedachten,
gestuwd, vervormd, die steeds bekoren,
die werkzaam zijn... doch tot welk doel?

De geest is maar een zwakke stroom
en ligt, met d'oevers van de tijd
in één plat vlak, waaruit de droom
één enkele keer opvluchtend, soms bevrijdt...

Maar wat aan 't einde van de stroom?
De duisternis, die ons tot dood misleidt
of helder ruimend: de oneindigheid?

P. MINDERHOUT.