Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 5

[p. 1024]

Spiegeling

Ik kan alleen in 't donker met U spreken.
Boven mijn verzen nijgt zich uw profiel, -
Zoals in d'avond waarin sterren steken,
Nóg heftiger, omdat Gij mij ontviel.

Nooit vlijdt de dag zich om uw fijne trekken.
In 't volle licht verdraagt Gij niet de druk
Van bei mijn ogen, die ik niet kan dekken, -
Als ik de woorden van uw lippen pluk.

Gij zult mijn lichaam aarzelend ontwijken,
Tenzij mijn antwoord uw geheim bestraalt
En 't krachtveld, dat mijn wisseling bepaalt

Mij tijd en stroom geeft, om U te gelijken.
Maar in de verte waar zich golven slepen
Zeilt blauw uw naam, als onbereikbare schepen.

JAQUENAU.