Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 5

[p. 1021]

Endemie

Is dit de laatste heuvelkam,
de grens van 't dwaas begeren?
Of wierp het fatum hier een dam,
uit vrees haar te bezeren?

Zij hijgt als in een waanzindroom,
dwaas starend naar het dak;
mij schiet een rode chromosoom
langs 's levens hellend vlak.

Het bloed gluipt buiten 't ruim
onz' harten voorbehouden,
genakend nog het puin
van een te fel verstouten.

Mijn handen tasten saam
naar mijn onreine kleren;
zo laat ik 't Al begaan...
Waarom zou 'k haar bezeren?