Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 5

[p. 1019]

Aan de Koreanen
door heilmolens gemalen

Een generaal: ‘Mijn bloed verstijfde toen ik zag wat vrouwen en kinderen te lijden hadden’.

Aan een gedekte tafel de ogen sluiten
en 't haardvuur voelen warmen in de leên,
- wit stuift de nacht op strakke bomen buiten,
sneeuwt alles tot een mulle rust bijeen.

Een zelfde sneeuw dooft ginder ster bij ster
en dempt de weg van wie, verloren, zwerven;
wij zijn met hen, onmachtig solidair,
't hart bij de doolaards, die er hulploos sterven.

Er is een smaak van teer aan wat wij kauwen,
de warmte maakt ons droef en overstuur:
wij zien ze vóór ons, kinderen en vrouwen,
- dit brood maakt ons beschaamd, beschaamd het vuur.

MAURICE ROELANTS.