Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 5

[p. 882]

Opgang

Wanneer in 't Oostlijk punt des hemels schemerlicht
komt tint'len naar omhoog, dat in steeds breder kringen
van uit zijn verre bron wil door het duister dringen,
en langzaam aan zijn gang naar 't barre Westen richt,

Dan weet ik, dat de poort, die nu in 't Oosten dicht
nog is, weldra voor vloeiend goud zal openspringen,
dat d'aarde met een gloed van purper zal omringen
door zijn vol-diepen glans van onuitputbaar licht.

Zo ook, geliefde, als gij daar schromend voor mij staat,
de handen in elkaar en de ogen neergeslagen;
dan weet ik, dat zo straks, als gij die opwaarts slaat,
hun diepe, volle glans mij wederom zal dragen
doorheen de poort der liefde die nu opengaat
in veel volmaakter gloed dan van de dageraad.

FRITS A. BECHT.