Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 5

[p. 881]

Credo, quia absurdum

Vergeef mij dan, dat ik alleen wil verder gaan
geliefden, vrienden, ouders, priesters. Zie
naar mij ik ben door leven als melaatsheid aan
gedaan, het vreet mij aan. Tegenstand? Ach wie
biedt tegenstand, die voor zich leden ziet
versmachten en door dood en niets zijn wordt belaagd?
Die geeft zich over, zingt zijn zwanenlied,
wat rest wordt door de wormen weggeknaagd.