Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 5

[p. 817]

't Fatsoen van de hond

1

Een man van ondervinding
Stond om de hoek te wenen.
Een vrouw, een paard en een pijp
Zijn geen dingen om uit te lenen.

2

Uit bittere strijd en zware last
Groeit menig kranige gast.
Of in het Latijn: Er wast
Geen eikenboom in glazen kast.

3

Een man hanteerde de zweep,
Twee anderen vlochten een koord.
Die ene zat op de wagen,
De anderen trokken hem voort.

4

Er vallen dode blaren,
Er suist een najaarswind;
Ik buig mij om de jaren
En wat ik heb bemind.

[p. 818]

5

Wat hij gisteren aanbad
Verwerpt hij als oud ijzer,
En zelfgenoegzaam denkt hij:
Nu ben ik zoveel wijzer.

6

Dat bliek en brasem vaak
Verkocht worden voor snoeken,
Is oorzaak dat men in iedere taal
Heeft leren vloeken.

7

Waren redevoeringen de beitel,
Waarmee men de steen kan houwen
Dan zou menig babbelaar
Een nieuwe wereld bouwen.

8

Waarom is die rijk, en die arm,
De ene slim, en de andere dom,
De ene goed, en de andere slecht,
De bananen krom, waarom?

9

Wie gedreven is door ambitie
Heeft nooit iets ontweken.
Zo nodig zet hij 't land in brand
Om zijn pijp aan te steken.

10

De geest zonder de daad
Geeft uw leven nog geen bedied.
Als ge paling vangen gaat,
Vergeet uw peure niet.

11

In het theater bewonderen wij
De goede comedianten.
In 't werkelijk leven dalen wij
Zelfs tot de figuranten.

[p. 819]

12

Als gij uw buurman wilt oordelen,
Steek u dan in zijn vel.
En zo gij hem wilt meten,
Gebruik zijn eigen el.

13

‘Ik zoek verstandige lieden’,
Zong eens een oude bard.
En toen hij was moe gezongen,
Zocht hij een mens met een hart.

14

Gij zijt niet de slechtste van allen
Omdat ge nooit iets hebt gedaan,
Want beter dan nutteloos werken
Is vrijen onder de maan.

15

Niet hij, die beitelt en schildert,
Is het, die de afgod bezielt,
Maar hij, die in 't stof der aarde
Voor de afgod nederknielt.

16

Wie alles willen weten,
Geraken van de wijs.
Veel kleuren t' hope gegoten,
Verkleuren tot vuil grijs.

17

Het leven is klimmen en dalen,
Stond reeds in de Heilige Schrift,
En zo is het gebleven.
Dat zei de boy van de lift.

18

Alles is maar gewoonte.
De duivel is 't branden gewoon.
Wat is het harde werken
Voor wie wandlend wint zijn loon?

[p. 820]

19

Zoveel is zonder waard
Op 't grote wereldrond.
Maar de krulle van de staart.
Is 't fatsoen van de hond.

20

Wet is geen wet, al is ze geschoeid
En draagt ze de stempel van sterke hand,
Van zienersblik of schrander verstand:
Wet is wat met de mens is vergroeid.

21

Achttien kubieke meter,
Noemt het publiek een cel.
Het slachtoffer weet het beter,
De duivel kent de hel.

22

Een perelaar in zijn vruchten,
Een vrouw van twintig jaar,
Een welgedekte tafel:
Geen dode vraagt er naar.

23

Een rede is vaak maar een woord
En verovert geen Dardanellen.
Dat is 't verschil van geschut
En een bundel karamellen.

ACHIEL VAN ACKER.