Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 5

[p. 628]

Tot de dieren

Verwekt in eendre hete duizelingen,
geteeld als gij in vocht en duisternis,
zijn wij de ontroerende gelijkenis
tot we aan de tepel onzer moeder hingen.

De vreemde tekens, die dit beeld vervingen
sindsdien, vervullen mij met droefenis,
en ook uw blik spreekt van een ver gemis
bij veel gemeenzame herinneringen.

Niet armer in uw staat zijt gij dan ik,
die mij in zelfde angst en vreugden schik:
het klagen in de schemer om wat eten,

de weke schede van een gezellin.
Mocht ik desnoods wat dwaze raadsels weten,
gij vindt mij weer in ons volstrekt begin.