Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 5

[p. 372]

Het vreemde land

Dit land wijkt aan zijn horizon en telt
zijn dagen niet zoals wij wachtend doen.
Hier vangt mijn oog geen gelend korenveld
en geen kristalbepoederd dennengroen.

De tijd staat stil; de stille mens, de boom,
die ik terloops ontmoet, zijn eeuwen oud.
De dood ging aan dees aard voorbij, de schroom
verwon. Dit is geen land waarvan ik houd.

Het leven vraagt niet naar mijn wens, 't gebiedt,
maar 't laat mij toch in een berooide kluis
met een verwarmend vuur, een brok muziek,
een pijp en de herinnering aan thuis.

Vandaag ligt hier en morgen ginds mijn lot:
wat geeft het of ik vreugde ken of lijd?
En of gij komt van duivel of van god,
gij durend leven, wees gebenedijd.