Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 4

[p. 1027]

Gedichten van niemendal

Ik droomde

Ik droomde van een rozenboom;
ik wandelde in een rozendroom.

Ik wandelde in een rozenlaan.
Daar zag ik roos eens meisje staan.

Dat meisje werd een rozeknop.
Een roze vlinder zat daarop.

Daar zat een vlinder op een roos.
Een roos is van nature broos.

Dan brak de droom; dan brak de draad.
Geen bloem ontbloeit of zij vergaat.

[p. 1028]

De hut tegen de heuvel

Tegen de flank van de heuvel
de kleine hut uit leem
in de gouden gloed van de avond
oker en Napelsgeel.

Naast de hut een perzikboompje
lentelijk waar geen wind
beroert de rozige blaadjes
als lippen van een kind.

Voor eeuwig nederzitten
naast hut en boompje hier...
Ik werd het vast lijk elders
beu na een dag of vier.

[p. 1029]

Copla's

Als mijn ogen je zo smeken,
geliefde, zie je dan niet
dat plots mijn hart kan breken
van opgekropt verdriet?

Dauwvochtig zijn je ogen
en vochtig je lippen, mijn lief -
maar om mijn ogen te drogen
heb ik slechts jouw lokken, mijn lief.

Verliefd als een gonzende bij
breng ik je dit korfje met beien -
alle vogels leggen een ei
in Mei, de tijd om te vrijen.

BERT DECORTE.