Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 3

[p. 1247]

De goot

Ik kan niet slapen. Een kwartier
heeft het nochtans maar aangehouden,
ginds boven en beneden hier,
het onweer dat ik klam aanschouwde.

De stortbui is nu weer gestuit,
maar zeker tot de ochtenduren
blijft nog het gorgelend geluid
van daken en riolen duren.

Ik denk aan Goethe en Shakespeare,
aan levens met een stormbanier,
die steeds niet kwamen tot bedaren.

En aan de naklankloze dood,
in een meedogenloze goot,
der eeuwige motregenaren.