Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 3

[p. 1059]

Vergankelijkheid en dood

Verganklijkheid en dood:
twee woorden angstig groot,
nopen bij tijd en wijle
om aan mij zelf te vijlen,

al is mijn noest bestaan -
gedoemd om te vergaan -
spijts mijn verwaand vermeten,
op voorhand afgemeten.

Want in het kort bestel
van 's levens wee en wel,
wordt niet één daad bedreven,
die niet was voorgeschreven.

Toch schrijnt mij af en toe
een wijs bezinnen hoe
mij zelve te volmaken,
alvorens 't uur zal naken

van afscheid en vaarwel
en van den laatsten tel,
gestrekt ter dodensponde,
belaagd door eigen zonde.

Kortstondig avontuur,
verzadigd avontuur,
wat heb ik meer te vrezen?
Alsdan alleen te wezen.

MAURITS DE DONCKER.