Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 3



[pagina 1058]
Het raadsel Ik liep, ik liep, er kwam geen einde aan... En mijn wanhopige ogen die maar tuurden zagen vervreemd naar voeten die zich schuurden over het eindeloze, grijze stof der baan. Toen bleef ik plotseling op de landweg staan. Rondom mij vlamde koren en de lucht doordrong mij met zo'n daverend gerucht dat ik mij bukte. Want een hand ging slaan... En 'k wist in die beslissende seconde, dat ik het raadsel eindlijk ging doorgronden. PIERRE H. DUBOIS.