Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 3

[p. 1057]

O bloesems van mijn droom

In het hooi op deze hoeve
sliepen wij naast elkaar.
Mijn hoofd lag aan uw schouder,
diep in uw donker haar.

Daarin kan ik verzinken:
het duister, de zolder, het hooi,
en een eenzaamheid zonder einde:
mijn zachte, warme prooi.

En dan het vreemd ontwaken:
de ruit, de perzikboom,
en het morgenlicht op uw haren:
o bloesems van mijn droom.

De zomers gaan verwelken:
ik groei van knaap tot man.
Maar nooit gaat die wereld verloren
daarin ik verzinken kan.

PIETER G. BUCKINX.