Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 3

[p. 1029]

Moment

Het ruisen van de tijd verstilt.
Visioen gaat open als een raam.
Mijn hart wordt als een rijpe braam
uit deze wereld weggetild.

Een goudenregen staat bladstil.
Het goud-in-groen is omgeschreven
in tekens van een ander leven.
Een duif hangt schuin boven zijn til.

Dan vangt mijn oor 't geruis der tijd.
De duif scheert opwaarts, hemel tegen.
Verloren waait de goudenregen
- vergeten poort der eeuwigheid.