Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 3

[p. 709]

Pleidooi voor de haai

Vergeef de haai, gedoemd zijn prooi te kraken
Of te vergaan in duist're waterpaleizen,
En vloek de hand die ongestraft d'harpoenen
Hanteert, wanneer hij naar het licht wil rijzen.

Hij kent de geuren van de bloemen niet
En ook de kleuren niet van de seizoenen.
Hij doolt verlaten als een droeve dief
Rondom verdronken barken en galjoenen.

Zijn grijns begrijpt alleen de zeemeermin
En zij slechts troost hem in de groene abijzen,
Want zij kent nog der pauwen avondkrijs
En 't heimwee naar verloren paradijzen.

Vergeef de haai gedoemd zijn prooi te kraken,
Want 't is voor hem een eeuwenoude zaak:
Een hand stiet hem de dolken in de kaken
En hij volbrengt zijn vreugdeloze taak.

HENDRIK BREHMEN.